tourdesee dag 6 Mainhardt naar Blaubeuren

7 juni dag 6    Zwarte sneeuw

Vandaag de koninginnerit door het middengebergte van de Swabische-Frankischer Wald. Een opwarmer naar de Eichenkimberg, 4 km klimmen over “geschotter”. Wel zeer mooie fietsroute door de bossen. De avond van te voren zijn we al wat bang gemaakt dat er flinke Heuvels op de weg naar Goppingen liggen. Marijn en Toine worden al wat zenuwachtig. Na de Eichkimberg wordt de route hier en daar wat aangepast. Even verder op na al weer twee forse beklimmingen laten we een klim naar bijna 700m liggen.

Nu blijkt dat we, na een aantal minder hoge cols, de goede benen hebben en de weg naar Goppingen 70 km verderop verloopt voorspoedig. We zijn er om 12.30 uur met een gemiddelde van ruim 24, dat dat verder op omlaag zou gaan wisten we nog niet. Maar goed ook anders waren er enkele omgedraaid.

Rijden we door of gaan we wat eten? Aangezien Marijn elke dag bang is voor de hongerklop en altijd wil eten wordt voor “lekker”eten gekozen. Bij een Italiaans getint gasthof in Goppingen.

Hier beslissen we dat we naar Blaubeuren fietsen 50 km verder, Chris kan de hotels gaan regelen. Wij stappen even vrolijk weer op de fiets niet wetende wat ons te wachten staat.

En ja hoor, na een aantal km ligt de zwarte piste er mooi bij. Alle tandwielen worden op zijn kleinst gelegd maar dat blijkt na 1km niet meer voldoende te zijn. De weg is net klaar en de zon schijnt vol op dit zwarte wegdek. Volgens ons zijn we de eerste renners die per fiets op deze zwarte piste rijden, na 900 m blijkt hij wel heel stijl te worden Jan moet het kantoor zelfs in zijn 1 naar boven rijden. En kan ons maar net volgen. Arno stapt als eerste af, gooit alles van zich af om maar zo min mogelijk gewicht bij hem te hebben en probeert daarna zijn weg te vervolgen. In de verte zien we ook de berggeit Toine gaan lopen. En voor ons

stapt ook met k.. k.. k .. Marijn af. Halverwege deze zwarte piste komt ook het kantoor van Jan tot stilstand om ons mentaal moed in te praten. Geen van de renners haalt het overigens in zijn hoofd om in de bus te stappen, laat staan aan te raken.

Dat zou hij de rest van zijn leven aan moeten horen. Allen gaan weer verder op de fiets.

Boven op de top staat als 1e de klimmer Toine te wachten, Marijn is naast zijn fiets gaan zitten en daar ziet william het bordje 18% staan. Gedurende 1,5km. Met recht een zwarte piste. Frits en Arno volgen en zien ook dit bordje.

Allen zijn aardig uitgeput en gaan aan een welverdiende afdaling beginnen, conclusie is wel dat 18% iets te zwaar is voor voor deze inmiddels getrainde renners.

Arno en Frits (onze Annie, Annie) geven aan dat het leed nog niet geleden is. En zie daar, 10 km verderop een mooie heuvel van 5 km met een stijging van bijna 10% en 4 km van zeg maar 4% (9km weer bergop).

Er werd afgesproken om na deze klim rustig naar Blaubeuren uit te fietsen (nog 20km) maar niets werd minder waar, Frits begon aardig door te trekken met 35 km per uur licht bergafwaarts, waarna Marijn er een tandje bij deed.

William nam daarna de laatste km's voor zijn rekening. Vanuit het hoofdkwartier (volgauto) werd Chris gebeld dat er nu flink gekoerst werd om wederom binnen de afgesproken tijd op de plaats van bestemming te arriveren. Gelukkig spreken we nooit een tijd af dus het had ook rustig gemogen. De laatste km’s gingen weer ver boven de 40.

Aangekomen op de plaats van bestemming ging Marijn op het eerste het beste bankje liggen en onze monteur Frits zijn fiets inspecteren. Ook deze dag heeft iedereen zijn rol weer goed doorstaan. Dit alles om op de laatste dag de Silvretta op te fietsen. Nog maar 280km te gaan!!

groetjes aan iedereen.

Proost

De voltallige gemeente raad bijeen